Artykuł był publikowany w piśmie St. Olav kirkeblad, nr 4-2020.
Obraz
WDZIĘCZNY: „Jestem bardzo wdzięczny, że Bóg poprowadził mnie do miejsca, w którym jestem dzisiaj” - mówi ks. Paulus Pham Huu Y.
Parafia św. Wawrzyńca w Drammen składa się z około 50 narodowości z całego katolickiego świata. Aby zebrać wszystkich, ks. Paulus zdecydował się na używanie języka norweskiego, jako elementu wyjściowego do budowania parafialnej wspólnoty.
Tekst i zdjęcie: Kathrine Låver Tłumaczenie: Marta Tomczyk-Maryon
To sami wierni z Drammen skontaktowali się z biskupem Johannesem Olafem Fallize i poprosili go o założenie parafii w ich mieście. Biskup Fallize, który nadał nowym placówkom najwyższy priorytet, szybko zabezpieczył dwie działki przy ulicy Cappelens, jedną pod plebanię, a drugą dla kościoła. 19 listopada 1899 r. drewniany kościół pod wezwaniem św. Wawrzyńca był gotowy. Świątynia została zbudowana w narodowym stylu romantycznym, inspirowanym typowymi norweskimi kościołami klepkowymi. Jednak to nie ten drewniany kościół można zobaczyć dzisiaj na ulicy Cappelens. W Drammen budynek świątyni spotkał ten sam los, co kilka innych: parafia „wyrosła” ze swojego pierwszego kościoła. W 1997 r. ukończono funkcjonujący obecnie kościół murowany. Stary drewniany budynek został na szczęście zachowany i obecnie służy jako kaplica grobowa na cmentarzu w Åssiden.
- Ta seria nosi tytuł „Moja parafia”, ale parafia to przecież nie tylko proboszcz. Św. Wawrzyniec to wspólnota wiernych - podkreśla ks. Paulus Pham Huu Y podczas rozmowy po Mszy św. w listopadową niedzielę, w czasie pandemii. Tego samego wieczoru wprowadzono nowe, bardziej rygorystyczne środki kontroli zakażeń, aby zapobiec rozprzestrzenianiu się Covid-19 w gminie Drammen.
Ks. Paulus Pham Huu Y jest proboszczem w Drammen od trzech lat, ale dobrze znał parafię już od czasu, gdy został wyświęcony na kapłana w latach 90-tych. W tym czasie był odpowiedzialny za opiekę duszpasterską nad Wietnamczykami i często odprawiał Msze św. w tutejszym kościele św. Wawrzyńca. Był także zastępcą w parafii w okresie letnim, w czasie, gdy studiował w Rzymie. Dla niego ważne jest, aby każdy czuł się członkiem całej społeczności, jaką jest parafia, a nie tylko grupy narodowościowej, z którą może się identyfikować.
W ciągu dnia
Ilość e-maili: 7 | Czas spędzony na rozmowach telefonicznych: 20 minut | Ilość filiżanek kawy: 5 | Ilość spotkań: 5
Budować parafię
- Budowanie i utrzymywanie katolickiej parafii jest zadaniem całej wspólnoty. Aby każdy mógł w tym uczestniczyć, musimy mieć wspólny punkt wyjścia. Kościół katolicki jest powszechny, ale także lokalny. Dlatego uważam, że budowanie i wzmacnianie wspólnoty w oparciu o język norweski, jako język komunikacji dla wszystkich było ważne. Było to dla mnie istotne we wszystkich parafiach, w których posługiwałem jako proboszcz.
- A jak przebiegał ten proces?
- Myślę, że się udało. Na przykład utworzyliśmy komitet koordynacyjny o nazwie grupa Agape (Agapegruppe), którego głównym celem jest organizowanie wspólnych zajęć i świąt dla wszystkich członków parafii. Są tu przedstawiciele różnych grup narodowych, aby każdy był dostrzeżony i wysłuchany oraz czuł się członkiem wspólnoty. Jednak potem przyszedł koronawirus i nastąpiło nagłe zatrzymanie wszystkich aktywności - szkoda, bo tak dobrze nam szło. Teraz możemy mieć tylko nadzieję, że sytuacja epidemiczna się poprawi i będziemy mogli kontynuować pracę - mówi proboszcz.
Obraz
BUDOWNIE PARAFII: - Tworzenie i utrzymanie katolickiej parafii jest zadaniem całej wspólnoty - mówi ks. Paulus. W parafii istnieje komitet koordynacyjny zwany grupą Agape, którego głównym celem jest organizowanie wspólnych zajęć i świąt, jednoczących wszystkich członków parafii. Zdjęcie z zajęć katechezy.
Luksusowy problem
Do parafii św. Wawrzyńca przyjeżdżają ludzie w każdym wieku, a frekwencja na Mszach jest duża. Największe grupy narodowościowe to Polacy, Filipińczycy, Wietnamczycy, Afrykanie, Latynosi i Litwini.
- Jak ksiądz opisałby to środowisko?
- Jest bardzo katolickie. Ludzie się znają i dobrze ze sobą współpracują. Spotkania przy kawie - gdy mogliśmy je organizować - gromadziły wielu wiernych. Panowała dobra atmosfera. A w św. Wawrzyńcu mamy „luksusowy problem”, polegający na tym, że jest mnóstwo osób, które chcą pomóc i podjąć zadania w kościele. To jedna z najlepszych rzeczy, jakich tu doświadczam jako proboszcz – przyznaje ks. Paulus.
- Co jeszcze jest dla księdza ważne?
- Być dostępnym dla wszystkich, aby wierni czuli, że jestem tu dla nich. Ważne jest również dla mnie inspirowanie i motywowanie parafii.
- Z jakimi wyzwaniami musi się ksiądz mierzyć?
- Największego wyzwania doświadczyłem na początku, pracując nad budowaniem społeczności. Teraz, gdy stworzyliśmy tak wiele dobrych punktów wspólnych spotkań parafialnych, wyzwaniem jest to, że nie mamy miejsca dla wszystkich. Polska grupa jest tak duża, że trudno nam zmieścić się na jednej Mszy. Tylko polska grupa ma 2-3 niedzielne Msze św. W sumie odprawiamy około 4-5 niedzielnych Mszy, co jest konieczne, aby każdemu zapewnić miejsce w kościele. Ale staramy się o to, nawet jeśli kościół nie jest wystarczająco duży. Przenieśliśmy niektóre uroczystości na zewnątrz, np. Zielone Świątki, Dzień Międzynarodowy, święto patrona i wspólną drogę krzyżową w okresie Wielkiego Postu.
Obraz
Photo:
Kathrine Låver
WYPEŁNIONY PO BRZEGI KOŚCIÓŁ WAWRZYŃCA: Brak miejsca w kościele, przy jednoczesnej chęci zgromadzenia wszystkich, jest jednym z wyzwań tej parafii. W 2021 roku jedna z jej części da początek nowej parafii w Kongsberg.
Nowa parafia
15 sierpnia 2021 r. Kongsberg, będący dziś częścią parafii św. Wawrzyńca w Drammen, stanie się odrębną parafią. Diecezja katolicka w Oslo kupiła już w centrum Kongsberg kościół metodystów, który stanie się kościołem parafialnym nowej wspólnoty.
Biskup Bernt I. Eidsvig ogłosił, że patronką nowej parafii zostanie św. Barbara z Nikomedii, w nawiązaniu do górniczej tradycji Kongsberg. Św. Barbara jest między innymi patronką górników i pracowników tuneli.
- Mam nadzieję, że nowy budynek kościelny w Kongsberg przyczyni się do tego, że w kościele parafialnym w Drammen będzie więcej miejsca - mówi o. Paulus. Do czasu rozpoczęcia działalności nowej parafii miastu Kongsberg będzie nadal służyć parafia św. Wawrzyńca.
- Ponieważ jestem tu sam, a teraz musimy mieć więcej Mszy, ze względu na ograniczenia dotyczące liczby osób uczestniczących w nabożeństwie, to głównie ks. Adam Wróblewski będzie sprawował Mszę w nowym kościele w Kongsberg. Na co dzień odpowiada on za polskie duszpasterstwo w Drammen.
Obraz
DZIEŃ MIĘDZYNARODOWY: Parafia ma wiele wspólnych uroczystości, łączących różne grupy narodowe. Zdjęcie z Dnia Międzunarodowego, w którym każda z grup oferuje elementy swojej kultury i tradycji.
Długa historia
Zgromadzenie powstało 121 lat temu, po tym, jak ówczesne katolickie rodziny z miasta zwróciły się do biskupa z pragnieniem posiadania własnego kościoła i parafii.
- Co dla miasta oznacza parafia św. Wawrzyńca?
- Doświadczam, że nasza obecność wiele znaczy dla miasta. Za moich czasów szczególnie ważna była i jest praca charytatywna. Caritas w Drammen ma centrum informacyjne, zlokalizowane obok parafii. Prowadzone jest przez wolontariuszy, którzy wyznają te same wartości, co Caritas Norwegia. Centrum jest otwarte dla wszystkich w mieście, niezależnie od przynależności religijnej - mówi proboszcz.
- Jesteśmy również aktywni w Radzie wspólnot kościelnych w Drammen i bardzo dobrze współpracujemy z Kościołem Norwegii. Mamy wspólną procesję w Niedzielę Palmową, a w środy podczas Adwentu - wspólną Kompletę. Chcemy też zorganizować razem drogę krzyżową, jednak do tej pory nie udało nam się znaleźć godziny, która pasowałaby wszystkim. Jednak pracujemy nad tym.
Obraz
WSPÓLNE OBCHODY: Parafia dobrze współpracuje z Kościołem Norwegii, który jest również jej najbliższym sąsiadem. W Niedzielę Palmową zwykle celebrują wspólną procesję w mieście.
Surowsze obostrzenia pandemiczne
W chwili pisania tego tekstu liczba chorych zakażonych koronawirusem w Norwegii wzrastała (obecnie ilość zachorowań nieco maleje - przyp. tłum.). Sytuacja była poważna. Kilka gmin, również Drammen, wprowadziło surowe obostrzenia pandemiczne.
- Jak parafia dostosowała się do tej niecodziennej sytuacji?
- Kiedy w sobotę 28 marca 2020 roku zapowiedziano odwołanie wszystkich publicznych Mszy, był to szok, zarówno dla „chodzących do kościoła”, jak i dla mnie. Chociaż zrozumieliśmy, że była to mądra i konieczna decyzja rządu i Diecezji, parafia potrzebowała czasu, aby przyzwyczaić się do życia (przetrwania) bez cotygodniowych i codziennych spotkań eucharystycznych. Po ponownym otwarciu ks. Paulus szybko wprowadził odpowiednie środki bezpieczeństwa, aby wierni mogli ponownie wziąć udział w publicznej celebracji Mszy św.
- Ponieważ wielu wiernych nie korzysta z Internetu, zdecydowano, że rejestracja na Msze może się odbyć przy drzwiach wejściowych. To rozwiązanie zadziałało. Kiedy Msze były dozwolone dla 200 uczestników, odmierzyliśmy i oznaczyliśmy miejsca napisem „Koronabønnen” (modlitwa o ustanie pandemii koronawirusa). W kościele, po uwzględnieniu zalecanych odstępów, było miejsce dla około 80 osób.
Obraz
OCHRONA PRZED INFEKCJĄ: Aby zachować w kościele zasadę odległości, ks. Paulus oznaczył miejsca napisem „Koronabønnen”.
- Co było dla księdza, jako proboszcza, ważne w tym okresie?
- To trudna sytuacja i dylemat. Chcemy być dostępni i utrzymywać kościół otwarty dla wiernych, ale jednocześnie ograniczamy liczbę uczestników, aby kościół nie stał się źródłem infekcji. Przed pandemią kościół nie był codziennie otwarty, ponieważ wymagało to obecności kogoś na miejscu. Zmieniłem to teraz, ponieważ wielu ludzi nie może przyjść na Mszę ze względu na ryzyko infekcji. Ale przychodzą do kościoła, aby posiedzieć w ciszy, modlić się i zapalić świece. Dlatego utrzymywanie otwartego kościoła jest ważną alternatywą, którą uważam za niezbędną.
- Czy z tej sytuacji wyszło coś pozytywnego?
- Ponieważ nie możemy mieć tak wielu osób obecnych na Mszach, ze względu na zasady dotyczące odległości, więc oferujemy teraz dodatkową Mszę w języku angielskim. Zaowocowało to tym, że ochotnicy w parafii stworzyli chór z własnym pianistą. Bez pandemii nie mielibyśmy tego chóru. Wspaniale jest widzieć ludzi, którzy się angażują. Warto również wspomnieć o współpracy parafii z Caritas. Wielu wolontariuszy wykazało się zaangażowaniem i zrobiło dobre uczynki dla wszystkich mieszkańców miasta. Biuro jest otwarte codziennie na rozmowy i pomoc. Na przykład rozdano bony żywnościowe tym, którzy ich potrzebują.
OSIEM ZDAŃ DO DOKOŃCZENIA
Chrystus jest: Najlepszym przyjacielem.
Wiara oznacza: Robić to, czego Bóg ode mnie oczekuje, tu i teraz.
Kościół daje mi: Nową rodzinę. Jeden werset z Biblii: „Wystarczy ci mojej łaski”. (2 Kor, 12,9)
Ulubiony święty: Św. Apostoł Paweł i św. Teresa z Lisieux.
Ulubiona książka: Biblia.
Być proboszczem to: Żyć dla ludu Bożego i z nim.
Chciałbym być zapamiętany za to: Że zbudowałem społeczność.
Kazanie w języku norweskim
Ks. Paulus Pham Huu Y dorastał w Quy Nhon w Wietnamie i rozpoczął seminarium w wieku 11 lat. Mówi, że jest to normalne w Wietnamie, gdzie wstępuje się do tak zwanego seminarium dla juniorów. Jednak kiedy przyjął święcenia kapłańskie, nie wyobrażał sobie, że kiedykolwiek wygłosi kazanie po norwesku. Ks. Paulus przyjechał do Norwegii w 1988 roku i kontynuował naukę jako kandydat na księdza w Diecezji katolickiej Oslo. 4 kwietnia 1992 roku przyjął święcenia kapłańskie w katedrze św. Olafa w Oslo z rąk biskupa Gerharda Schwenzera.
- Cała moja posługa była dla Kościoła w Norwegii. Jestem bardzo wdzięczny za to, że Bóg doprowadził mnie do miejsca, w którym jestem dzisiaj - dobrze się tutaj czuję.
- Czy zawsze ksiądz chciał być kapłanem?
- Tak, ale po drodze rozwijała się moja dojrzałość. Na początku chyba przede wszystkim była sama chęć zastania księdzem. Ale z czasem moje powołanie kapłańskie się rozwinęło.
- A co jest najlepsze w byciu księdzem?
- Bliskość Boga. To daje możliwość życia blisko Kościoła i nieustannego dostępu do Niego.
- Co ksiądz chce powiedzieć tym, którzy chcieliby odwiedzić parafię?
- Że tutaj w Drammen kościół jest otwarty dla wszystkich. Tutaj możesz przyjechać i poczuć się jak w domu. Zapraszamy!
Obraz
ŚRODOWISKO KATOLICKIE: - Spotkania przy kawie - dopóki mogły się odbywać - gromadziły wielu, panowała bardzo dobra atmosfera - mówi proboszcz. Mamy nadzieję, że niedługo znów będziemy mogli spotkać się na kawie.
Parafia św. Wawrzyńca w Drammen:
Obraz
6 stycznia 1899 r. Wikariat apostolski kupił działkę przy ulicy Cappelens, aby urządzić mieszkanie dla księdza. Działka obok była już zabezpieczona pod budowę kościoła.
19 listopada tego samego roku został konsekrowany drewniany kościół św. Wawrzyńca. Jego pierwszym proboszczem został ks. Heinrich Wüller.
Do parafii przyjechały siostry św. Józefa i prowadziły własną szkołę. W 1906 r. siostry kupiły willę obok kościoła i urządziły w niej szpital.
W 1935 r. wybudowano nową plebanię z salą parafialną na działce kościelnej.
Z biegiem lat drewniany kościół stał się zbyt mały. 14 grudnia 1996 r. został on załadowany na przyczepę i przetransportowany na cmentarz Åssiden, gdzie do dziś pełni rolę kaplicy cmentarnej.
W drugą niedzielę Adwentu 1997 r. ówczesny proboszcz ks. Janusz Fura mógł odprawić pierwszą Mszę św. w nowym kościele. Kościół został konsekrowany 19 kwietnia 1998 r. przez biskupa Gerharda Schwenzera.
Do parafii przynależy 9380 katolików, którzy reprezentują ok. 50 narodowości.
Ks. Paul Pham Huu Y:
Obraz
Urodził się 5 lutego 1958 r. w Da Nang w Wietnamie. Niższe seminarium duchowne rozpoczął w 1969 r. Edukację teologiczną zaliczył w trudnych warunkach w Wietnamie w latach 1975-1982. Do Norwegii przyjechał w 1988 r. Studiował w seminarium Allen Hall w Londynie w latach 1990 - 1991. Wyświęcony na diakona w katedrze św. Olafa w Oslo w 1991 r. Święcenia kapłańskie otrzymał w tym samym miejscu w 1992 r. z rąk biskupa Schwenzera.
Był administratorem i proboszczem w parafiach św. Ansgara w Kristiansand, w Tønsberg i Larvik. Pełnił wiele różnych funkcji, był m.in. członkiem Rady Duszpasterskiej i Komisji Emerytalnej Księży OKB. Był księdzem młodzieży wiejskiej i uzyskał doktorat z misjologii w Rzymie.
Zasiada w zarządzie Caritas Norwegia.
Proboszczem parafii św. Wawrzyńca w Drammen został mianowany 1 sierpnia 2017 r.
